Reprezentacja
Reprezentacja Hiszpanii, która na arenie miedzynarodowej
zadebiutowała w 1921 roku, wygrała dziesięć pierwszych meczów. Przegrała
dopiero w 1923 roku z Belgią.
Podczas Euro 1960, po decyzji premiera Hiszpanii Luisa Carrero Blanco,
drużyna narodowa zmuszona była wycofać się z ćwierćfinałowego meczu z
reprezentacją ZSRR. W 1964 roku, w finale kolejnych mistrzostw Europy,
zespół prowadzony przez José Villalongę pokonał właśnie Związek Radziecki,
zdobywając swoje pierwsze i jedyne jak dotąd tak cenne trofeum piłkarskie.
Dwadzieścia lat póniej piłkarze hiszpańscy byli blisko powtórzenia
historycznego sukcesu z 1964 roku. Tym razem pod wodzą Miguela Muñoza
również dotarli do finału, w którym po błędzie bramkarza i kapitana zespołu
Luisa Arconady przegrali 0:2 z Francją. Rok po tych mistrzostwach Arconada
zakończył reprezentacyjną karierę, a jego następca – Andoni Zubizarreta,
przez kolejne trzynaście lat był pierwszym bramkarzem Hiszpanii i, z liczbą
126 meczów, do dziś pozostaje rekordzistą pod względem występów w kadrze.
Zubizarreta, podobnie jak Arconada, także odchodził w niesławie – po kilku
niefrasobliwych interwencjach 37-letniego wówczas golkipera, Hiszpanie
odpadli już po fazie grupowej Mundialu 1998.
Od czasu wygranych mistrzostw Europy, może poza finałem z 1984 roku,
reprezentacja nie może pochwalić się żadnym sukcesem. Rozgrywki o Puchar
świata oraz Puchar Europy kończy zazwyczaj na ćwierćfinale. Mimo jednej z
najlepszych lig piłkarskich na świecie oraz silnej reprezentacji
młodzieżowej dorosła kadra, w której w latach 90. nie brakowało przecież
wielkich indywidualności, nie tylko przegrywa najważniejsze mecze, ale,
inaczej niż sąsiedzi z Portugalii, gra nieefektownie, z dużym przywiązaniem
do defensywy. Hiszpania ad. 2005-06, której selekcjonerem od dwóch lat jest
68-letni Luis Aragonés, awansowała do Mundialu dopiero po barażach. W grupie
przegrała rywalizację o pierwsze miejsce z Serbią i Czarnogórą.
Od wielu lat Hiszpania wygrywa większość turniejów juniorskich i
młodzieżowych. Do jej najważniejszych sukcesów zaliczyć należy: złoto na
Igrzyskach Olimpijskich w 1992 roku, mistrzostwo Europy U-21 1998 i 2000,
mistrzostwo świata U-20 1999 oraz srebro na Igrzyskach w 2000 roku.
Większość tych trofeów zdobyła pod wodzą Iñakiego Sáeza.
O reprezentacji Hiszpanii często mówi się, że "grają jak nigdy, przegrywają
jak zawsze", bowiem Hiszpanie często przed wielkimi imprezami piłkarskimi
zaliczani są do grona faworytów, a na samym turnieju nie spełniają oczekiwań
kibiców. Nigdy nie znaleli się w gronie medalistów mistrzostw świata, a ich
największym sukcesem na tejże imprezie było IV miejsce zdobyte w 1950 roku.
Udział w mistrzostwach świata
1930 – Nie brała udziału
1934 – Ćwierćfinał
1938 – Wycofała się z powodu wojny domowej
1950 – IV miejsce
1954– 1958 – Nie zakwalifikowała się
1962 – Runda grupowa
1966 – Runda grupowa
1970– 1974 – Nie zakwalifikowała się
1978 – Runda grupowa
1982 – Druga runda
1986 – Ćwierćfinał
1990 – 1/8 finału
1994 – Ćwierćfinał
1998 – Runda grupowa
2002 – Ćwierćfinał
2006 – 1/8 finału
Udział w mistrzostwach Europy
1960 – Wycofała się z turnieju
przed meczem ćwierćfinałowym
1964 – Mistrzostwo
1968– 1976 – Nie zakwalifikowała się
1980 – Runda grupowa
1984 – II miejsce
1988 – Runda grupowa
1992 – Nie zakwalifikowała się
1996 – Ćwierćfinał
2000 – Ćwierćfinał
2004 – Runda grupowa
